Powiedzmy sobie wprost: co przeciętny Polak wie o Trondheim? Zapewne tyle, że jest tam skocznia narciarska, której rekordzistami byli Adam Małysz i Kamil Stoch. Biorąc dodatkowo pod uwagę, że dla sporej części naszych rodaków Małysz to taka sama historia jak Orły Górskiego, zabory czy małżeństwo Mieszka z Dobrawą trzeba przyznać, że to wiedza odwrotnie proporcjonalna do osiągnięć naszych skoczków.
I wtedy wjeżdża Aleksandra, jak Justyna Kowalczyk na finisz Igrzysk w 2010 (które zresztą odbyły się w Kanadzie, co sprawdziłem, bo się nie znam na sporcie) ze swoim przewodnikiem. Wyszła z założenia, że skocznia spoko i w ogóle, ale jak już zobaczysz tę atrakcję, to warto zobaczyć coś jeszcze. Albo nawet zamiast. Przynajmniej tak sobie tłumaczę powstanie tego e-booka.
Bo dostajesz w skondensowanej (hehe, czterdzieści pięć stron, do tego sporo obrazków- spoiler alert: są kotki, ale nie ma norweskich błękitnych, nad czym będą ubolewać fani Pythonów) formie kompletny informator o tym, gdzie to całe Trondheim jest, czym tam zapłacisz, co powinno się mieć ze sobą i dlaczego nie euro, wreszcie- gdzie spać i co zjeść. Dla mnie wystarczy, ale zdaję sobie sprawę, że nie wszyscy podzielają moje priorytety, dlatego dla całej reszty są konkretne wskazówki, co warto w Trondheim zobaczyć, jak już wcześniej zaznaczyłem, oprócz albo zamiast skoczni. I to w ciągu doby. Tak, to nie pomyłka: dwadzieścia cztery godziny w Norwegii, ale można dłużej, Aleksandra nie tylko nie popatrzy na Was z niesmakiem, ale jeszcze podsunie kolejne pomysły. Taniej niż w Jastarni czy innym Zakopanym. Trzeba Wam bowiem pamiętać, że Autorka żyje cebulą, wielbi cebulę i ładuje tej naszej prapolskiej cebuli takie ilości, że aż dziwne, że jeszcze się tym nie zainteresował Sanepid.
Ola wyznaje prostą zasadę, którą zawarła już we wstępie: „Bez bagażu, bez pomysłu, ale z silnym przekonaniem, że lepiej zobaczyć kawałek świata przez 24 godziny, niż nie widzieć go nigdy”. Jeśli takie motto i Tobie gdzieś pobrzękuje z tyłu głowy- bierz.